گزیده ای از اشعار بیژن نجدی

به انتخاب: حمیدرضا خزاعی

ليلی و گل سرخ

گاهی ليلی ست گلِ سرخ
گاه، تقدسِ ليلی ست، گلِ سرخ
گاهی گلاب می شود ليلی
در سوگواری گلِ سرخ

گلِ سرخ آبستنِ ليلي
برتاقچه ی اتاق يك ليلی ست كه آبستنِ گلِ سرخ شده
در گلدانی پر از گلِ سرخ
بر نازكِ ساقه های تنِ ليلی
هرچه می زايد گلِ سرخ
ليلی ست
و شير مي دهد ليلي
در گاهواره ها به گلِ سرخ
غروب ها، اين صدای دلِ ليلی ست، كه از باغچه
مي آيد
و صبح، رويای ليلی ست در ذهنِ گلِ سرخ.
گاهی ليلی . . .
هميشه گلِ سرخ . . .
شايد ليلی. . .
هرگز، گلِ سرخ .