گزیده ای از اشعار عبدالله کوثری
به انتخاب حمیدرضا خزاعی
وهم
گلدان زرد
با نقشِ ناشيانه ي دريا
در چتري از تصور زنبق
خميازه مي كشد.
باد از سكوتِ پنجره مي آيد
و ياد پرده را
بر چار چوب لخت
آشفته مي كند.
مادر
كنارِ بهت اجاقِ سرد
در تابه ي مسين
روياي قرمه را
تفت مي دهد
و شوقِ شالِ سبز را
بر شانه مي كشد
مادر
كنارِ حسرتِ بستر
طرحِ عبور دستي را
بر جاي جاي خاطره ي جسمش
احساس مي كند.
مادر، گذارِ شانه ي عاجي را
همچون خيالِ پنجه ي مردي
در انتظارِ گيسوي خود
كشف مي كند
و ناگهان
پر مي شود پستانش
از يادِ شير و عشق.
بر جاجيمِ درگاه
فكرِ عبور مرد.
باد از سكوتِ پنجره مي آيد.
در ذهنِ گهواره
يادِ گذشته غژ غژ گنگي است
كودك
به خواب رفته است
دستي به پيرهن
دستي به طره هاي بلوطي
و در ملالِ رويايش
پيري خود را
خواب مي بيند.
ميهمانی در ضيافت عكس های قديمی
با جنبشي در آينه آغاز مي شود
و انتشار عطري از يادها گريخته
بر قاب عكس هاي قديمي،
آنگاه
گر گوش تيز كني
پيراهني بلند
خش خش كنان
بر پله هاي فرسوده مي لغزد
بر ميزِ گرد
بايد چراغ
با آن حبابِ مات بسوزد
دستي
يك دسته نرگس را
بر ميز چهار گوش كوچك
بگذارد
و تنگ خوش تراش قديمي را
با استكاني كوچك
و كاسه ي سپيد چيني
- سرشار از لهيبِ خروسي ها -
بر ميزِ گرد بچيند
و مبل هاي مخملي قرمز
در چهار گوشه رو به روي هم .
مثل هميشه
همان جا.
تا اين يكي
گرماي زانوان پدر را
با ياد آورد
و ديگري
جايي كه بنشيني
و شرمگين و دزدانه
بر آبي كم رنگِ رو تختي نظر دوزي،
و چهره ي عرق زده ي مادر
كه در اتاق خواب
گيسوي شسته را
در پيش روي آينه مي بافد
. . . . . . . . . .